ارتباط سطح سرمی منیزیم با رتبه ناتوانی در بیماران دچار سکته مغزی ایسکمیک

چکیده مقدمه: سکته های مغزی یکی از ناتوان کننده ترین حوادث در انسان هستند و باید به دنبال عواملی باشیم که بر وسعت ضایعه و میزان آسیب سلول عصبی پس از سکته مغزی و در نتیجه پیش آگهی و میزان توانایی بعدی بیماران تأثیر می گذارد. یکی از عوامل مطرح مؤثر در این زمینه منیزیم است. هدف: تعیین ارتباط سطح سرمی منیزیم با رتبه ناتوانی در بیماران دچار سکته مغزی ایسکمیک در 72 ساعت اول و 1 هفته بعد ازحادثه و تغییر آن در این فاصله زمانی. موادوروش ها: در این مطالعه مقطعی 67 بیمار مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک در محدوده شریان مغزی میانی راست که کمتر از 6 ساعت از بروز حادثه در آنها گذشته بود، شرکت کردند. سطح سرمی منیزیم بیماران در 6 ساعت اول پس از سکته مغزی اندازه گیری شده و رتبه ناتوانی آنها در72 ساعت اول پس از حادثه و پس از یک هفته ثبت شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون های nominal regression و repeated measure anova و توسط نرم افزار spss نسخه 17 تجزیه و تحلیل شد. نتایج: از 67 بیمار 20/61% مرد و 8/38% زن، با میانگین سنی 58/13±60/69 سال بودند. بین سطح سرمی منیزیم و رتبه ناتوانی بیماران در 72 ساعت اول و 1 هفته بعد ازحادثه از نظر آماری رابطه معنی دار معکوس وجود داشت (p به ترتیب 000/0و002/0). اما بین سطح منیزیم و میزان تغییرات رتبه ناتوانی در این فاصله زمانی (1 هفته) ارتباط معنی داری وجود نداشت (513/0=p). نتیجه گیری: اندازه گیری سطح سرمی منیزیم در ساعات اولیه بعد از سکته مغزی ایسکمیک پیشگویی کننده خوبی برای میزان توانایی بیماران در 72 ساعت اول و یک هفته بعد از وقوع حادثه است.